بررسی اثر تنش شوری بر رشد، پراکسیداسیون لیپیدها، زیمایه های پاداکساینده و فیکوبیلی پروتئین ها در دو گونه نوستوک

در این پژوهش، اثر تنش شوری بر رشد و زیمایه های پاداکساینده در آخر فاز لگاریتمی رشد nostoc ellipsosporum و nostoc piscinale مورد بررسی قرارگرفت. بر اساس نتایج رشد این دو گونه سیانوباکتری با افزایش غلظت نمک افزایش می یابد. این دو گونه به منظور کاهش اثرات مخرب انواع فعال اکسیژن از زیمایه های پاداکساینده ای مانند cat، sod، pox و ppo استفاده می کنند و با افزایش شوری فعالیت این زیمایه ها افزایش می یابد. بالاتر بودن محتوای ذاتی پرولین در n. ellipsosporum نسبت به n. piscinal می تواند یک از عوامل تحمل بالاتر گونه اول نسبت به شوری باشد. مالون دی آلدئید(mda) در گونه های مورد مطالعه در n. ellipsosporum نسبت به n. piscinal در شرایط کنترل و در تمام سطوح شوری کمتر است. به علاوه محتوای تمام فیکوبیلی پروتئین های مورد مطالعه در این تحقیق در یاخته هایn. ellipsosporum نسبت به گونه دیگر بالاتر بوده و تحت تنش شوری افزایش قابل ملاحظه را نشان می دهد. فیکوبیلی پروتئین ها به عنوان پادکساینده های غیر زیمایه ای در کنار زیمایه های پاداکساینده می توانند عامل مقاومت بیشتر n. ellipsosporum نسبت به n. piscinal باشند. نسبت مجموع فیکواریترین و فیکوسیانین به آلوفیکوسیانین نیز به عنوان شاخص اندازه فیکوبیلی زوم نیز مورد محاسبه قرار گرفت. اندازه فیکوبیلی زوم تحت تنش شوری در هر دوگونه افزایش می یابد ولی این افزایش در در n. ellipsosporum نسبت به گونه دیگر بیشتر است. می توان نتیجه گیری کرد که این سبانوباکتری با افزایش اندازه فیکو بیلی زوم و افزایش کارائی انتقال انرژی نورانی با تنش شوری مقابله می کند.